به طور کلی، خاک زرنیخ های ریزدانه کیفیت هر گونه As را نسبت به خاک زرنیخ های درشت دانه به دلیل وجود مواد معدنی و ترکیبات آلی فراوان در آنها محدود می کند.
خاک زرنیخ رسی یا رسی در مقایسه با خاک زرنیخ شنی حاوی FeOOH بیشتری است و بنابراین، خاک زرنیخ رسی آرسنیک بیشتری دارد.
با این حال، با در نظر گرفتن سایر جنبه‌ها، مانند اینکه غلظت اکسیدهای آبدار آهن و آلومینیوم در خاک زرنیخ کم باشد، As تمایل به متحرک بودن دارد.
علاوه بر این، وجود یک بخش معدنی با محلول کمتر و اشکال یونی که به شدت به ذرات خاک زرنیخ جذب می شوند یا با مواد معدنی مختلف رسوب می کنند، مسئول کاهش فراهمی زیستی آرسنیک از خاک زرنیخ هستند.
جدای از این عوامل، مطالعات همچنین توصیه می‌کنند که فراهمی زیستی آرسنیک در خاک زرنیخ آلوده نیز تحت تأثیر پیری و جداسازی قرار می‌گیرد.
جاذب اصلی As(III) و As(V) اکسی هیدروکسید آهن (FeOOH) است. As(V) در مقایسه با As(III) قویتر به اکسی هیدروکسیدهای آهن متصل می شود.
خاک زرنیخ رسی نسبت به خاک زرنیخ شنی سمیت کمتری دارند زیرا در خاک زرنیخ رسی آرسنیک به شدت جذب می شود.
در شرایط بی هوازی تحت شرایط میکروبی یا کاهش، آرسنیک متصل به اکسی هیدروکسید آهن آزادانه آزاد می شود.
باکتری هایی وجود دارند که قادر به کاهش Fe(III) و همچنین اکسید کننده Fe(II) هستند.
همچنین گزارش شده است که کاهش آرسنیک از حالت V به III بدون دفع اکسی هیدروکسیدهای آهن صورت گرفته است.
در شرایط هوازی، اکسی هیدروکسیدهای آهن نامحلول می شوند و در نتیجه میزان کمتری آرسنیک آزاد می شود.
رابطه آرسنیک و آهن ماهیتی پویا دارد و نقش مهمی در پیری شالیزار دارد. اکسیدهای آهن آمورف تمایل زیادی به آرسنیک دارند.
جذب و دفع
فرآیندهای جذب و دفع عوامل اصلی مؤثر بر انتقال، تخریب و در دسترس بودن بیولوژیکی ترکیبات در خاک زرنیخ هستند.
